To najstarsza cerkiew w południowej Polsce, która w 2013 r. została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Powstała w 1600 r. ale pierwotnie stała w innym miejscu. Na skutek zagrożenia powodziowego, została przeniesiona w roku 1814 na obecne miejsce i częściowo przebudowana. W tym okresie powstało nowe prezbiterium, stare natomiast zamieniono na zakrystię. W 1878 r. dobudowano główną wieżę o konstrukcji słupowej. Cerkiew została odnowiona w 1965 roku.
Jest to budynek drewniany o konstrukcji zrębowej, trójdzielny, jednonawowy. Nad nawą kopuła namiotowa łamana trzykrotnie, w prezbiterium strop z fasetą, w zakrystii sklepienie kolebkowe. Elewacja zewnętrzna i dach pokryty gontem. Całość wieńczą trzy baniaste wieżyczki z pozornymi latarniami. Wystrój cerkwi jest niezwykle bogaty. Zachowały się tutaj najbardziej cenne zabytki sztuki sakralnej w regionie byłego „klucza muszyńskiego”.
Warto obejrzeć polichromię figuralną z 1637 roku, a także barokowy ołtarz główny z ikoną „Matki Bożej z Dzieciątkiem” z XVII wieku, oraz ikonostas będący tłem do ołtarza. Unikatową wartość mają również pozostałe ikony umieszczone na bocznych ołtarzach, rokokowa ambona z 1700 roku, oraz dzwon z 1615 roku. Cerkiew od 1951 roku jest rzymskokatolickim kościołem. Parafię erygował w roku 1951 ks. biskup J. Stępa. W 1965 roku cerkiew poddana została renowacji.
Bezpłatne zwiedzanie: Paweł Kącki 508 866 402 (kontakt dla grup)
IV – IX wt.-sob. 9:00-17:00, nd. 12:00-17:00
od wtorku do soboty przerwa obiadowa od godz. 13:00 do 13:30
XI – III śr.-sob. 10:00-16:00, nd. 11:00-16:00
przerwa obiadowa od 13:00 do 14:00
X śr.-sob. 9:00-17:00, nd. 12:00-17:00
od wtorku do soboty przerwa obiadowa od godz. 13:00 do 13:30
